Οι βυζαντινοί μοναχοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι για να καθαγιάσουν τις γαστρονομικές τους αμαρτίες την περίοδο της νηστείας. Οι ιεροεξεταστές ονόμαζαν κάθαρση τη διαδικασία εξόντωσης κάθε πιθανού αντιπάλου της παπικής «ορθοδοξίας».Οι ναζί ονόμασαν «τελική λύση» το σχέδιο μαζικής εξόντωσης των Εβραίων και άλλων κρατούμενων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η εργασία απελευθερώνει ήταν το σύνθημα που τους υποδέχονταν στο Νταχάου, υπονοώντας την «απελευθέρωση» από την ίδια τους την ύπαρξη.
Έτσι λοιπόν και η νέα επιχείρηση δημιουργίας ανέργων βαφτίστηκε «αξιολόγηση». Στην μνημονιακή Ελλάδα περισσεύουν πολλοί.
Παίζουν και οι λέξεις τον ρόλο τους. Εδώ και δεκαετίες εφαρμόζεται συστηματικά το Νέο Λεξικό του κυνισμού.
Επιχειρείται για μια ακόμη φορά να «εμφανιστεί» δήθεν η εισαγωγή της κατ’ όνομα και μόνο «Αξιολόγησης» ως η μείζονα μεταρρύθμιση στο Ελληνικό Δημόσιο.
Η προσπάθεια μάλιστα πραγματοποιείται με την στρατηγική της αναβολής. Δηλαδή για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση πρέπει να παρουσιαστεί ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον(εξ ου και η αναβολή της για δίμηνο). Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’ όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
Συγκεκριμένα και σε ότι αφορά το Παραιατρικό Προσωπικό (και όχι μόνο) που υπηρετεί στα Δημόσια Νοσοκομεία, είναι γνωστό ότι η υποστελέχωση αγγίζει τα όρια της επικινδυνότητας.
Την ίδια στιγμή, σύσσωμος ο Τύπος αλλά και η Ελληνική κοινωνία βοούν για τον υπεράνθρωπο αγώνα που δίνουν καθημερινά οι Τεχνολόγοι/Χειριστές των Δημόσιων νοσοκομείων, προκειμένου αυτά να παραμένουν ανοιχτά, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στους πλέον αδύναμους συμπολίτες μας.
Με έκπληξη λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι στο πρόσφατα ψηφισθέντα νομο 4250/2014 και στη σχετική εγκύκλιο που εκδόθηκε για την «αξιολόγηση», εκ προοιμίου θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι το 15 % των συναδέλφων μας είναι άχρηστοι και το 60% μέτριοι, ενώ μόλις το 25% θα βαθμολογηθούν ως άριστοι .
Σε ένα σύστημα από το οποίο απουσιάζει παντελώς το management, σε ένα σύστημα χωρίς περιγραφή θέσεων, κοινώς καθηκοντολόγιο, χωρίς στοχοθεσία και μετρήσιμους δείκτες, επιχειρείται να «αξιολογηθεί» το προσωπικό των Νοσοκομείων με όρους Δημόσιας Διοίκησης! Και αυτό αποκαλείται…Μεταρρύθμιση.
Η εφαρμογή του ν. 4250/2014 στο χώρο της Υγείας αποτελεί ένα ακόμη οριζόντιο μέτρο στην κατεύθυνση περιορισμού του συνολικού αριθμού καθώς και του μισθολογικού κόστους των Δημοσίων Υπαλλήλων.
Και όλα αυτά ενώ θα έπρεπε να τιμήσουν τον ιδρώτα των Τεχνολόγων/Χειριστών της βάρδιας, την επαγγελματική τιμή και την επιστημονική υπόληψη ενός ολόκληρου Κλάδου που μέχρι σήμερα το μόνο που γνωρίζει καλά είναι να εισφέρει από το υστέρημα των σωματικών και ψυχικών του δυνάμεων «για το καλό του αρρώστου…»
Το νέο σύστημα αξιολόγησης με την εφαρμογή του, θα δυναμιτίσει το κλίμα συνεργασίας και ομόνοιας μεταξύ συναδέρφων και θα προκληθούν έντονες προστριβές και φαινόμενα «καννιβαλισμού» στον εργασιακό χώρο. Ταυτόχρονα, δεν παρέχει εγγύηση αμεροληψίας και αντικειμενικότητας, αλλά αντίθετα οδηγεί στην εξάρτηση της θετικής αξιολόγησης από τις ομαλές σχέσεις μεταξύ αξιολογούμενου και αξιολογητή και τις τυχόν «συμπάθειες» και «αντιπάθειες» στο χώρο εργασίας.
Για τον κλάδο μας που ήδη καλείται να εργαστεί σε εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες- λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και των πολυάριθμων προβλημάτων του ΕΣΥ- και πασχίζει με όλες του τις δυνάμεις να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των ασθενών και της Υπηρεσίας, το νέο σύστημα αξιολόγησης, είναι εξαιρετικά άδικο.
ΤΟ Δ.Σ.
