Παρακολουθώντας κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές που πασχίζουν να μας πείσουν ότι ..κόπτονται για το καλό μας, παρατηρώ με έκπληξη ότι… πανηγυρίζουν γιατί επιτέλους η κυβέρνηση έκανε δεκτή την τροπολογία για την απασχόληση (μέσω χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ) νέων ανέργων που ζουν χωρίς εισόδημα και φυσικά χωρίς καμία προοπτική.
Επειδή όμως η χρησιμοποιούμενη ορολογία προδίδει τις βαθύτερες αλήθειες ,η τροπολογία που έγινε δεκτή από τον Υπουργό Οικονομικών αποφεύγει να ονομάσει τους εντασσόμενους στα προγράμματα «εργαζόμενους». Αυτοί που θα επιλεγούν για εργασία ονομάζονται… «ωφελούμενοι»!! Πιθανόν για να σηματοδοτηθεί ότι πρόκειται για απασχόληση χωρίς εργασιακά δικαιώματα.
Αυτές τις θέσεις απασχόλησης θα τις διαχειριστεί ο ΟΑΕΔ. Έτσι γίνεται πλέον «ηλίου φαεινότερο» για ποιόν λόγο έγινε όλη αυτή η «φαγωμάρα» για την θέση του Διοικητή του Οργανισμού. Τα πολιτικά κόμματα εποφθαλμιούν να εκμεταλλευτούν (το καθένα για τον εαυτό του αναζητά πολιτικά οφέλη) το «μοίρασμα» των θέσεων εργασίας με στόχο την άνοδο των δημοσκοπικών ποσοστών τους. Είναι βέβαιοι πως όλοι έχουμε μία… τιμή(εξαγοράς).Και όπως φαίνεται παρακάτω την έχουν εκτιμήσει στα όρια του εξευτελισμού. Τελικά δεν αλλάζει τίποτα στην Ελλάδα.
Μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι, από το αρχικό κείμενο της τροπολογίας διαγράφηκε η πρόβλεψη ότι την ασφάλιση των «ωφελουμένων» την διασφάλιζε (επιχορηγούσε) ο ΟΑΕΔ και τελικά ψηφίστηκε ότι οι «ωφελούμενοι» θα υπάγονται στην ασφάλιση του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ – ΕΤΕΑ. Αυτό σημαίνει ότι από το «φθηνό» μεροκάματο τους μάλλον θα καταβάλουν οι ίδιοι τα αντίστοιχα ποσά της ασφάλισης τους (περίπου 70 ευρώ). Δηλαδή ουσιαστικά πρόκειται για αυτασφάλιση των «ωφελουμένων»!!
Οι οριζόμενες όμως αμοιβές των 19,6 ευρώ ημερησίως (και όχι μεγαλύτερες από 490 ευρώ μηνιαίως) για τους «ωφελούμενους» πάνω των 25 ετών, καθώς και αυτές των 17,1 ευρώ ημερησίως (και όχι πάνω από 427 ευρώ μηνιαίως) για τους «ωφελούμενους» κάτω των 25 ετών (μικτά παρακαλώ) είναι οι υψηλότερες δυνατές.
Η διατύπωση του νόμου και ο ορισμός της υποτυπώδους αμοιβής ανά ημερομίσθιο δείχνουν ότι οι ημέρες εργασίας για τους περισσότερους θα είναι λιγότερες ,όπως συμβαίνει ήδη με αρκετούς εργαζόμενους των ΟΤΑ. Συμπερασματικά λοιπόν, πρόκειται για ένα χαρτζιλίκι που όχι μόνο δεν καλύπτει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης ενός νέου ανθρώπου αλλά τον εξευτελίζει ως εργασιακή προσωπικότητα.
Οι πανηγυριστές αποφεύγουν βέβαια να ομολογήσουν ότι με την πρωτοφανή αυτή τροπολογία μπήκαμε στη φάση του νέου κατώτατου μισθού που αποτελεί μνημονιακή δέσμευση ,σύμφωνα με την «ρήτρα συγκρίσιμης ευθυγράμμισης» με τους αντίστοιχους μισθούς των χωρών της ΝΑ Ευρώπης (σελ.713 ν 4046/2012,ΦΕΚ Α28/14-2-2012). Ρήτρα η οποία είναι διαρκής και μόνιμη στην ελληνική αγορά εργασίας ,ανεξάρτητα από την πορεία της οικονομίας και της βιωσιμότητας του χρέους.
Το γεγονός αυτό γίνεται με τυπικό νόμο και όχι με ΠΥΣ ,όπως προέβλεπε το τρίτο μνημόνιο (ν 4093/2012) και μάλιστα το ότι υλοποιείται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση), σημαίνει ότι δίδεται το εναρκτήριο λάκτισμα ,ώστε όλοι οι φορείς (και ο ιδιωτικός φυσικά) να μιμηθούν τις νέες μισθολογικές ισορροπίες που εκπορεύονται από τους παραπάνω φορείς της γενικής κυβέρνησης.
Έτσι ,ο καθαρός μισθός αυτών που θα πάρουν την ανώτατη οριζόμενη αμοιβή για 8ωρη απασχόληση και αφού καταβάλουν οι ίδιοι τις εισφορές τους ,θα είναι 420 ευρώ μηνιαίως ( άνω των 25) και 360 ευρώ (κάτω των 25).
Η μείωση όμως των κατώτατων αμοιβών και ημερομισθίων από τα 751 ευρώ στα 586 και 510 ευρώ αντίστοιχα (ν. 3863/2010 και 3986/2011) ,που έγινε με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας ,την εξακόντισε (την ανεργία) σε δυσθεώρητα ύψη. Και παρά την θλιβερή πρωτιά που σημειώνουμε , εμείς συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο.
Ο αυταπόδεικτος παραλογισμός δεν έχει καμιά άλλη εξήγηση από την επιμονή των δανειστών και την υποταγή της κυβέρνησης , να οδηγηθούν οι αμοιβές της εργασίας (και κατ’ επέκταση και οι συντάξεις) στο ύψος των λοιπών Βαλκανικών χωρών.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόγραμμα γενίκευσης της φτώχειας και σε εξισώσεις εργασιακής μιζέριας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια επιβολής του πρότυπου του φτωχού εργαζόμενου. Οι νέοι συνάδελφοι παρά τα πολλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που απέκτησαν με κόπο, αλλά και μεγάλες θυσίες των γονιών τους «ωφελούνται» χωρίς μισθό, χωρίς αξιοπρέπεια ,χωρίς προοπτική. Οι πιο τολμηροί παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Οι άλλοι εξωθούνται σε αυτή την κατάσταση επαγγελματικής σκλαβιάς που δεν βγάζει πουθενά.
Και οι …υπεύθυνοι για αυτοί την κατάσταση πανηγυρίζουν και αυτοεπαινούνται γιατί μας …έσωσαν. Τα νούμερα της ανεργίας άλλωστε ,με αυτό το τέχνασμα των «ωφελούμενων» ίσως παρουσιάσουν μιαν ανάσχεση της αυξητικής τους τάσης. Μάλιστα κάποιοι εξ αυτών προχωρούν και πιο πέρα (ως γνήσιοι αλαζόνες) σχολιάζοντας « Αν σας αρέσει. Από το τίποτα καλά είναι και αυτά». Πετάνε δηλαδή το κόκαλο στον σκύλο να το γλύψει και εμείς πρέπει να γαυγίσουμε ευχαριστημένοι. Και αυτοί που κάνουν αυτές τις δηλώσεις είναι εκλεγμένοι….από εμάς τους ίδιους.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
