Στην τελευταία μου ανακοίνωση στο γκρούπ του FB τελείωσα ακριβώς έτσι. «Το ζητούμενο. Μην πέσετε στην παγίδα και στραφείτε εναντίον συναδέλφων. Θα σας πλησιάσουν, θα σας κολακέψουν, θα σας προσφέρουν, θα εκμεταλευτούν τις προσωπικές σας σχέσεις, θα μπούν λόγια αναμεσά σε εσάς και σε συναδέλφους, θα βάλουν μπροστά το δικό σας ατομικό συμφέρον. Στόχος όμως θα είναι ένας και μοναδικός. Να στραφείτε έμμεσα ή άμμεσα εναντίον του συναδέλφου που διεκδικεί τα νόμιμα δικαιώματά του. Αυτό είναι παράλογο για αυτούς γιατί …χάνουν. Δίνουμε εξετάσεις λοιπόν σε πολλά νοσοκομεία. Στο χέρι μας είναι αν θα μείνουμε στην ίδια τάξη. Με μία διαφορά όμως. Εδώ δεν θα έχουμε μεταξεταστέους. Τελειώνουμε».
Πριν στεγνώσει το μελάνι από τα γραφόμενα μου, παρουσιάστηκε ο πρώτος «συνάδελφος» ο οποίος ανέδειξε ευθύς αμέσως αυτό που απευχόμαστε όλοι μας. Το πούλημα των συναδέλφων στο όνομα των ατομικών συμφερόντων και του προσωπικού βολέματος. Προερχόμενος μάλιστα από νοσοκομείο το οποίο την στιγμή αυτή βρίσκεται σε έντονη διεκδικητική προσπάθεια του κλάδου, της μικτής αμοιβής μας στην ολοήμερη λειτουργία.
Είναι πλέον βέβαιο ότι ανέλαβε την εργολαβία της ενημέρωσης του διευθυντού του για τα όσα γράφονται στο γκρούπ. Φυσικά δεν έμεινε μόνο εκεί. Προσπάθησε να δημιουργήσει και άλλες καταστάσεις για τις οποίες θα σας ενημερώσουμε μελλοντικά. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος γιατί το κάνει αυτό αλλά από ότι διασταυρώνουμε (μακάρι να είναι λάθος) είναι μια προσπάθεια διατήρησης των όποιων εξουσιών-βολέματος έχει, με τη μέθοδο της υποτέλειας. Είμαι της άποψης ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να μένουν κρυφές. Ο «συνάδελφος» προφανώς δεν συμφωνεί με την διεκδίκηση του κλάδου γιατί ….έτσι του είπε ο διευθυντής του. Πως μπορείς να εναντιωθείς απέναντι στο συμφέρον σου. Να χαλάσεις την «προσωπική σου» σχέση ; Να χάσεις την «εξουσία» που σου έχει δώσει ο διευθυντής σου με το να σε βαφτίσει «υπεύθυνο»; Να χάσεις τις υπερωρίες ; Να μη σε στείλει ταξίδι σε κανένα συνέδριο; Να μπεις σε βάρδιες; Και γιατί όλα αυτά ; Για τους άλλους; Ας κοιτάξω τον εαυτό μου. Θα μιλήσω και λίγο διπλωματικά (άλλα στους συναδέλφους και άλλα στους ιατρούς) και την βγάλαμε. Ούτε γάτα ,ούτε ζημιά. Και αν τύχει κιόλας και το κερδίσουν οι συνάδελφοι; Ακόμα καλύτερα. Και θα τα πάρω και δεν θα έχω χαλάσει την σχέση μου. Άρα άσε τους άλλους να ….κουρεύονται. Εγώ απλά θα καρπωθώ χωρίς να κάνω τίποτα και στις δύο περιπτώσεις. Το πουλάω στον διευθυντή μου, το πουλάω και στους συναδέλφους μου.
Αυτό ονομάζεται τυχοδιωκτισμός και είναι η αιτία για όσα αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η ρουφιανιά επί εδάφους ενός άκρατου εγωισμού, μιας υπέρμετρης ματαιοδοξίας και του βολέματος, στην Ελλάδα δεν είναι μία αφηρημένη έννοια αλλά μια θλιβερή πραγματικότητα. Είναι η αρχή κάθε κακού στον κλάδο και δυστυχώς κατά ένα μαγικό τρόπο «νομιμοποιείται» συχνά πυκνά με την οικειοποίηση αλλά και ανοχή των ίδιων των συναδέλφων.
Αυτοί δε, που δεν γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό μπερδεύονται μεταξύ της χρηστής και ανήθικης – αντισυναδελφικής συμπεριφοράς, καταλήγοντας να λησμονήσουν το ίδιο το δίκαιο και καταντούν στο τέλος να πιστέψουν ότι όλοι οι άλλοι είναι παράλογοι και απλά δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Έτσι απλά ο κλάδος μετράει μία-μία τις απογοητεύσεις ενός «απονενοημένου» αγώνα να αποδείξει το αυτονόητο και παραιτείται.
Κάπως έτσι η αλήθεια και η συναδελφικότητα σκεπάζεται πρόχειρα με λάσπη προκειμένου να μην φαίνεται και όλοι εμείς καταλήγουμε να αποδεχθούμε ως αλήθεια το ψέμα των άλλων.
Όλοι όμως αυτοί οι μάγοι του μηδενός αμελούν μια ασήμαντη κατά τα άλλα λεπτομέρεια. Ότι υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που πασχίζει να φέρει την βροχή που θα ξεπλύνει την λάσπη που έριξαν για να αποκαλυφθεί το «συναδελφικό έργο τους». Τους βεβαιώνουμε ότι αυτή η ομάδα δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.
Και για επιπλέον πληροφόρησή όλων αυτών των επίδοξων-ευτελών γητευτών με τον μανδύα του συναδέλφου, τους λέμε ότι ακόμα και να «ρίξουν» αυτούς που βρίσκονται μπροστά στη προσπάθεια του κλάδου ,έχουν σμιλευτεί πίσω άλλοι περισσότεροι. Και κάθε μέρα δημιουργούνται περισσότεροι συνάδελφοι γνώστες της κατάστασης του κλάδου που θα βγουν μπροστά με την σειρά τους. Δεν θα σταματήσουμε να τα γράφουμε και να επισημαίνουμε συνεχώς τέτοιες συμπεριφορές.
Η ΟΤΑΕ δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Τ/Α και έχει πετύχει να αρθεί εν μέρει το χάος που επικρατούσε στα νοσοκομεία για πάρα πολλά χρόνια, την στιγμή που ορισμένοι συνάδελφοι (ατομικά), όχι μόνο δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους, αλλά επιπλέον αντιπαλεύουν τις προσπάθειες των υπολοίπων προκειμένου να διατηρήσουν την όποια μορφή βολέματος έχουν εκμαιεύσει από τις «συνεργασίες τους».
Είναι πολύ δύσκολο από ότι φαίνεται να επιτευχθεί κάτι δίκαιο σε αυτήν την χώρα, χωρίς αγώνα και χωρίς κόστος, αλλά πολύ εύκολο να καρπωθούν οι επίδοξοι μνηστήρες την επιτυχία για να την τοποθετήσουν στο κενό της δικής τους αποτυχίας.
Αγαπητοί αντι-συνάδελφοι όσο και αν είναι συντονισμένη και εκ του ασφαλούς η προσπάθεια σας, ενάντια στον αγώνα μας, είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει. Προσπαθείτε να πατήσετε σε δύο βάρκες και να ισορροπήσετε. Δεν καταλαβαίνεται ότι έχει ημερομηνία λήξης αυτό το παιχνίδι. Κάποια στιγμή θα υποχρεωθείτε να επιλέξετε. Φροντίστε μόνο η στιγμή αυτή να μην είναι όταν σας πετάξουν τα αφεντικά «σαν στημένη λεμονόκουπα» γιατί τότε κανείς δεν θα σταθεί πλάι σας.
Τα ξεπερασμένα κόλπα και ύπουλα τεχνάσματα που κάνατε τόσα χρόνια με μεγάλη επιτυχία αφού δεν υπήρχε ο αντίλογος και η δημοσιοποίηση των «έργων σας», δεν βρίσκουν ανταπόκριση πια. Η απατηλή εικόνα του συναδέλφου θα έχει ξεπλυθεί. Η εικόνα για την οποία δεν αγωνιστήκατε για να την αξίζετε.
Κάθε πονηρή σκέψη για εκμετάλλευση των όποιων κενών στην συνοχή μας ως κλάδο, από τους γνωστούς σε όλους μας «επιτήδειους» δίνει έναυσμα για την έναρξη των μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη η κοινότητα των Τ/Α.
Τα δικαιώματα μας, είναι καιρός να αρχίσουν να διεκδικούνται από το σύνολο των Τ/Α και όχι μόνο από ορισμένες ομάδες.
Όσοι δεν μπορούν, ή δεν το αντέχουν ας μην προσπαθούν τουλάχιστον να εμποδίσουν την πλειοψηφία. Απλά ας σιωπήσουν.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
