Ο κλάδος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας στην χώρα μας περιλαμβάνει τα διαγνωστικά κέντρα και τα θεραπευτήρια, τα οποία συγκαταλέγονται αντίστοιχα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Ο συγκεκριμένος κλάδος περιλαμβάνει και μεγάλου μεγέθους εταιρείες, οι οποίες σε ορισμένες απαρτίζουν ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους.
Σήμερα οι όμιλοι αυτοί παρέχουν ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών υγείας στηρίζοντας τη στρατηγική τους σε 4 βασικούς άξονες.
1) Στη μεγαλύτερη γεωγραφική κάλυψη της χώρας (μέσω εξαγοράς ή και απορρόφησης μικρών περιφερειακών μονάδων). Οι γνωστές αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων και θεραπευτηρίων.
2) Στην παροχή πλήρους φάσματος ιατρικών υπηρεσιών.
3) Στην τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη.
4) Στην επέκταση σε νέες αγορές του εξωτερικού. (Μονάδα του Θεραπευτηρίου ΥΓΕΙΑ στην Αλβανία και του Ομίλου Ιατρικού Κέντρου Αθηνών στη Ρουμανία).
Την τελευταία κυρίως δεκαετία, μικρές περιφερειακές μονάδες απορροφώνται, συγχωνεύονται ή εξαγοράζονται από μεγαλύτερες. Η δυσκολία των περισσότερων μικρών επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στη ραγδαία εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας αλλά και το υψηλό κόστος κατασκευής· και εξοπλισμού μιας νέας θεραπευτικής – διαγνωστικής μονάδας, αποτελούν τους βασικούς λόγους που οδηγούν στη στρατηγική των εξαγορών – συγχωνεύσεων μικρότερων από μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
Ας δούμε επιγραμματικά μια μικρή ανάλυση των παραγόντων που επηρεάζουν την ανάπτυξη της ιδιωτικής υγείας:
ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
α) Η δραστηριοποίηση μεγάλων και οργανωμένων εταιρειών και επιχειρηματικών ομίλων με μακρά εμπειρία στο χώρο της υγείας.
β) Η σχετικά ανελαστική ζήτηση υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα.
γ) Τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα και η αδυναμία του δημόσιου τομέα να καλύψει έγκαιρα τη ζήτηση αλλά και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των ασθενών (ελλιπείς υποδομές, έλλειψη ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού κ.α.). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τρείς μονάδες pet- ct· λειτουργούν στον ιδιωτικό τομέα ενώ στο Δημόσιο μόλις μία.
δ) Η σταδιακή γήρανση του πληθυσμού. Υπολογίζεται το 2050 ο πληθυσμός των 65αρηδων να αποτελεί το 20 % του πληθυσμού με ότι συνεπάγεται αυτό. (περισσότερες εξετάσεις-περισσότερες ημέρες παραμονής εντός του νοσοκομείου)
ε) Η εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας και η ανάδειξη γρήγορων αντανακλαστικών των ιδιωτικών μονάδων σε αυτήν.
ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
α) Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο το οποίο δεν βοηθάει ιδιαίτερα την ίδρυση νέων και κυρίως μικρών ιατρικών κέντρων. Είναι πρόσφατο το γεγονός ·της αποτυχημένης ·προσπάθειας κατάργησης των πληθυσμιακών κριτηρίων για την αδειοδότηση εγκατάστασης αξονικού τομογράφου.
β) Συχνές αλλαγές· και τροποποιήσεις στο θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών μονάδων υγείας. (Ιδιοκτήτες κέντρων επιχειρηματίες ή ιατροί)
γ) Η ραγδαία ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας οδηγεί τις εταιρίες σε πολυδάπανα επενδυτικά προγράμματα με στόχο τη συνεχή ανανέωση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση το υψηλό κόστος παροχής υπηρεσιών πράγμα το οποίο σήμερα δρα εξαιρετικά ανασταλτικά.
δ) Η απαίτηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών για ειδικά τιμολόγια στους πελάτες τους
ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
α) Οι αγορές του εξωτερικού και ιδιαίτερα της ανατολικής Ευρώπης, της Τουρκίας και της Κύπρου
β) Η περαιτέρω επέκταση των μονάδων υγείας στην Ελλάδα, πέραν των γεωγραφικών ορίων της Αθήνας και της Θεσ/νίκης.
γ) Η επέκταση των συνεργασιών με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και η σύναψη συμβάσεων με ασφαλιστικά ταμεία για την κάλυψη νοσηλίων μεγαλύτερου εύρους ασθενών.
δ) Η σύναψη συνεργασιών με ιατρικούς επιχειρηματικούς ομίλους του εξωτερικού με σκοπό την ανάπτυξη νέων καινοτόμων προϊόντων- υπηρεσιών. ( Ιατρικό Κέντρο Αθηνών με το Λιβυκό κράτος).
ε) Η διεύρυνση των παρεχομένων υπηρεσιών σε τομείς που παρουσιάζουν περιθώρια ανάπτυξης (υπηρεσίες νοσηλείας μιας ημέρας, τηλεϊατρική, ρομποτική χειρουργική, τράπεζες βλαστοκυττάρων, κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, κέντρα πλαστικής χειρουργικής κ.α.)
ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
α) Η τρέχουσα οικονομική ύφεση και η μείωση της αγοραστικής δύναμης των ιδιωτών, συνθέτουν ένα περιβάλλον αβεβαιότητας.
β) Τα προβλήματα ρευστότητας των ασφαλιστικών ταμείων του δημοσίου. Είναι γνωστό πως τα περισσότερα διαγνωστικά κέντρα ήταν και παραμένουν κρατικοδίαιτα.
γ) Η χαμηλή ρευστότητα στο Χ.Α.Α.
δ) Η επιδείνωση της θέσης των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών με την εξαργύρωση μεγάλου μέρους των συμβολαίων ασφάλειας ζωής.
ε) Τα χαμηλά και «σταθερά» επί μακρό χρονικό διάστημα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών που ισχύουν στις διάφορες συμβάσεις που συνάπτονται με τα ταμεία του Δημοσίου.
Θα επικεντρωθούμε στους τελευταίους παράγοντες και πως αυτοί επηρεάζουν και εν τέλει αλλάζουν ριζικά το εργασιακό περιβάλλον του τεχνολόγου. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθείται εδώ και καιρό από το πολιτικό σύστημα έπρεπε με κάθε τρόπο να βοηθήσει τα ιδιωτικά κεφάλαια του κλάδου της Ιδιωτικής Υγείας που δυσανασχετούσαν στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον. Έτσι μεθοδεύτηκε κατόπιν κάποιας επίσκεψης σε νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας η τροποποίηση(στην ουσία κατάργηση) της χορήγησης της ακτινολογικής άδειας που ελάμβαναν οι τεχνολόγοι από το 1961 υποδεικνύοντας τους ως τους τεμπέληδες του ΕΣΥ. Έτσι το ΥΥΚΚΑ προσδοκά την επιπλέον μείωση του μισθολογικού κόστους (δεν τους έφταναν οι ατομικές συμβάσεις) μέσω της μείωσης του απασχολούμενου προσωπικού (λόγω της περικοπής των 30 ημερών ειδικής άδειας) των ιδιοκτητών διαγνωστικών και θεραπευτικών κέντρων. Αυτό βέβαια σημαίνει χαμένες θέσεις εργασίας και αύξηση της ανεργίας (αλλά ποιος νοιάζεται). Η μεθόδευση αυτή είναι πολυσχιδής και έχει πολλές προεκτάσεις στις οποίες θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο τεύχος, όταν και θα έχουν αποκαλυφθεί και οι ρόλοι που έπαιξε ο καθένας ώστε να ανατραπεί πλήρως το καθεστώς ακτινοπροστασίας στην εργασία των τεχνολόγων ακτινολόγων.
Επιθυμούμε μόνο να αναδείξουμε, το κράτος δικαίου στο οποίο ζούμε, όταν στη βουλή αποφασίζουν για το εν λόγω θέμα βουλευτές ο οποίοι είναι κάτοχοι της ιατρικής ιδιότητας και ταυτόχρονα ιδιοκτήτες κλινικής σε παραθεριστικό κέντρο της Β. Ελλάδας, στην οποία φυσικά λειτουργεί πλήρες ακτινολογικό τμήμα. Και σε αυτό το τμήμα φυσικά εργάζονταν τεχνολόγοι οι οποίοι έπαιρναν την σχετική άδεια που προέβλεπε ο νόμος. Δηλαδή οι εργοδότες τους οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και κράτος· με την δύναμη να γνωμοδοτούν, αποφάσισαν πως κακώς έπαιρναν την ειδική άδεια οι εργαζόμενοι . Και άλλαξαν το νόμο για αυτό. Έκαναν νόμιμη την διακοπή της αδείας των τεχνολόγων. Δεν την έκαναν όμως και ηθική. Όπως δεν ήταν ηθικό το γεγονός της λεκτικής επίθεσης των ιδίων, στον Βουλευτή του ΛΑΟΣ κο Ροντούλη όταν ο τελευταίος επιχειρηματολόγησε κατά την διάρκεια ψήφισης του νομοσχεδίου περί μεταμοσχεύσεων, απέναντι στην εντελώς αβάσιμη και αντιεπιστημονική ·αλλαγή του τρόπου χορήγησης της ειδικής αυτής άδειας. Είμαστε βέβαιοι πως ο πληθυσμός των Τεχνολόγων Ακτινολόγων δεν θα τον ξεχάσει.
Γεωργιάδης Κων/νος
