Αναφορικά με το ζήτημα Τεχνολόγων Ραδιολογίας Ακτινολογίας που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας, το οποίο οξύνεται κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, η ΟΤΑΕΔ επισημαίνει τα ακόλουθα :
- Σε διάφορα νοσοκομεία και κέντρα υγείας όλης της χώρας έχουν κατά καιρούς παρατηρηθεί φαινόμενα μη προσήκουσας συμπεριφοράς των Διευθυντών και των Προϊσταμένων προς Τεχνολόγους, οι οποίοι αποδεδειγμένα πάσχουν από κάποιο πρόβλημα υγείας. Ειδικότερα, παρατηρείται το εξής παράδοξο :
Δεν λαμβάνεται υπόψη το συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας, ενώ ανατίθενται στον υπάλληλο καθήκοντα που επιτείνουν τον σωματικό πόνο.
Οι εν λόγω συμπεριφορές των εκάστοτε προϊσταμένων επιδρούν αρνητικά τόσο στη σωματική, όσο και στη ψυχική υγεία των Τεχνολόγων, ενώ μειώνουν δραστικά την αποτελεσματικότητα των εργαζομένων και παράλληλα, υποβαθμίζουν το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας προς τους ασθενείς.
- Ενόψει των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, η ΟΤΑΕΔ προτείνει την επίκληση του άρθρου 66 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα (Νόμος 2683/1999, μετέπειτα 3528/2007), όπου περιγράφεται η διαδικασία μετακίνησης των υπαλλήλων.
- Ειδικότερα, σύμφωνα με το προαναφερθέν άρθρο, μετακίνηση υπαλλήλου από μια οργανική μονάδα σε άλλη της ίδιας αρχής πραγματοποιείται με απόφαση του προϊσταμένου της. Μετακίνηση προϊσταμένων γίνεται σε αντίστοιχης βαθμίδας οργανική μονάδα.
Για μετακίνηση σε οργανική μονάδα που εδρεύει σε περιοχή άλλου δήμου ή κοινότητος, το οικείο όργανο υποχρεούται να λάβει υπόψη του κριτήρια όπως ο τόπος κατοικίας του υπαλλήλου, η οικογενειακή του κατάσταση και η συνυπηρέτηση συζύγου.
- Η μετακίνηση αποτελεί απλή εσωτερική μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης. Για τον λόγο αυτό ενεργείται με απόφαση του Προϊσταμένου της αρχής.
Η σχετική απόφαση δεν αποτελεί, κατ’ αρχήν, εκτελεστή διοικητική πράξη, διότι η μετακίνηση συνιστά διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης ενόψει των αναγκών κάθε υπηρεσίας.
Έχει, μάλιστα, κριθεί, ότι η μετακίνηση υπαλλήλου αποτελεί πράξη ευρείας διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου που την ενεργεί, το οποίο απλώς σταθμίζει τις υπάρχουσες υπηρεσιακές ανάγκες, ενώ η πράξη αυτή δεν απαιτεί για τη νομιμότητά της αιτιολογία.
- Ωστόσο, είναι δυνατόν εξαιρετικοί λόγοι να επιβάλλουν την μη μετακίνηση. Ειδικότερα, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έχει κρίνει, ότι, ενόψει των αρχών της χρηστής διοικήσεως και της καλής χρήσεως της διακριτικής εξουσίας, η διοίκηση οφείλει να λαμβάνει υπόψη, κατά την ενέργεια μετακινήσεων, και τους τυχόν συντρέχοντες στο πρόσωπο ορισμένου υπαλλήλου εξαιρετικούς λόγους, που χωρίς να διαταράσσουν την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας, επιβάλλουν τη μη μετακίνησή του από ορισμένη θέση ή τη μετακίνησή του σε ορισμένη θέση της ίδιας αρχής (ΔΕΑ 1741/1990).
- Η χρηστή διοίκηση προσδιορίζεται ως η αγαθή κρίση που πρέπει να διέπει γενικώς τα διοικητικά όργανα κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, ενόψει της εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος και της εύρυθμης λειτουργίας της Διοίκησης, αλλά και στο πλαίσιο του πνεύματος επιείκειας που διέπει την έννομη τάξη και της προστασίας του διοικουμένου (Βλ. ΣτΕ 810/1983).
- Σύμφωνα με τα παραπάνω, σοβαροί λόγοι υγείας δύνανται να επιβάλλουν είτε την μη μετακίνηση υπαλλήλου σε θέση που απαιτεί κοπιώδη εργασία, ορθοστασία και άρση βάρους, είτε τη μετακίνησή του σε θέση που δεν θα καταπονείται σωματικώς. Οποιαδήποτε αντίθετη πράξη αποτελεί υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, συνιστά κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας και είναι ακυρωτέα λόγω παράβασης κατ’ ουσίαν διάταξης νόμου.
